نمایش «شرقی غمگین» به نویسندگی سجاد افشاریان و کارگردانی سعید زارعی
با بازی سجاد افشاریان و سید‌هومن شاهی که از مردادماه در تماشاخانه پالیز بر روی صحنه
بود، اجراهای پایانی خود را در شهریورماه پشت‌سر گذاشت. نمایشی که در جذب مخاطب دغدغه‌مند
و علاقه‌مند به‌خوبی عمل کرده است و جزو نمایش‌های پرفروش سال بود که حرف‌های تازه
و بکری را چه به‌صورت عینی و چه در زیر لایه‌های حضور و سکوت خود به‌روشنی اعلام می‌کرد.
نمایشی بدیع با سوژه‌ای ناب و مردمی که به باور اکثریت مردم عام و خاص نفوذ کرده است
و همذات‌پنداری تماشاگر را به‌خوبی با خود همسفر می‌کرد… نمایش «شرقی غمگین» به قلم
سجاد افشاریان، محیطی را به‌تصویر می‌کشد که درونیات تمام انسان‌ها را از خلقت تا ابدیت
تجسم و تصویر می‌کند. نمایش «شرقی غمگین» دارای میزانسن‌هایی با تفکر منسجم و اندیشمند
است که کوچک‌ترین فعالیت‌های صحنه‌ای را تا نحوه چینش همه اشیاء صحنه هویت می‌بخشید.
تماشاگر در حین تفکر، از اجرا به‌غایت لذت می‌برد و دغدغه‌های پیدا و پنهان خود را
تجسم می‌کرد. نویسنده متفکر این نمایش از همه امکانات باطنی و عاطفی و روحی و روانی
و بعضا سیاسی خود مدد جسته بود و پیام خود را با جهان‌بینی روحی‌اش به بیننده القا
کرد. ضرب‌آهنگ مناسب بیانی و بدنی بازیگران به‌راحتی توانست فضایی را تصور کند که تماشاگر
پله‌به‌پله با نمایش همراه شود و شخصیت‌ها برایشان همدم تنهایی و تفکر خود شوند. جسارتی
که نویسنده نمایش در جای‌جای اثر بازگو می‌کند نشان از تعقل و تفکر او دارد. سجاد افشاریان
که نویسنده نمایش «شرقی غمگین» است سعی ملموس و باصداقت خود را انجام می‌دهد که تماشاگر
را تا لحظه آخر با خود همراه کند و قلم خود را با نگاه و قلب تماشاگر عام و خاص تقسیم
کند تا شاید برای لحظه‌ای نگاهی دوباره به خویشتن بیندازد… تماشاگر نمایش «شرقی
غمگین» این احساس را دارد که حتی دم و بازدم خود را باید براساس نوشته‌ها و کلام بازیگران
نمایش مدیریت کند. ترکیب‌بندی صحنه و هارمونی خاص و هدایت‌شونده نمایش که همراه با
ایجاز و بهره‌گیری از خلاقیت‌های جذاب و بکر و صدا و موسیقی و اندام بازیگران بود،
این نمایش را ماندگار کرد. نمایش «شرقی غمگین» خودانگیختگی خرد گریزی را پیشنهاد می‌کند
که از نظر پالایش عاطفی، تزکیه نفس را پیشنهاد می‌دهد. نمایش «شرقی غمگین» تماشاگری
را طلب می‌کرد که در حین تماشای تئاتر، تمام دفاعیات شخصی خود را دور افکند و با ذهنی
بی‌آلایش و فاقد پیش‌داوری و ادراک موضع‌گرایانه و خرد حسابگرانه در سالن تئاتر حاضر
شود و در پایان دوباره طلب کند که کاش نمایش به عقب بازمی‌گشت. اصولا شاید قیاس مع‌الفارق
باشد ولی این روزها نمایشی با محوریت زندگی که گذشته و حال که آمده و آینده‌ای که خواهد
آمد کمتر از باطن فلسفی و حقیقت سرچشمه می‌گیرد ولی نمایش «شرقی غمگین» به نویسندگی
سجاد افشاریان و کارگردانی سعید زارعی به‌خوبی توانست اثر انگشت خود را زیر بروشور
و پوستر خود تا سال‌ها بگذارد. به امید روزی که غمگینی از شرق دور، دور شود.