نصراله مدقالچی

 مدقالچی به‌جای آنتونی هاپکینز در فیلم‌های «نقاب زورو»، «سکوت بره‌ها» و «افسانه‌های پائیزی»، به جای جین هاکمن در «نابخشوده»، به‌جای ایلای والاک بازیگر نقش زشت در «خوب، بد، زشت»، به جای جفری ‌راش در «دزدان دریایی کارائیب»، به جای کاپیتان هادوک در «ماجراهای تن‌تن»، به جای وی در فیلم «وی مثل وندتا» و به جای پرنس جان در فیلم کارتون «رابین هود» صحبت کرده است. 

آشنایی با هوشنگ لطیف‌پور از مدیران دوبلاژ تلویزیون، توانست مدقالچی را وارد عرصه جدی دوبله برنامه‌های تلویزیونی كند. صحبت به‌جای بازیگران صاحب‌نامی چون لی ماروین، ریچارد هریس، بریان كیت، همفری بوگارت، سرلارنس الیور و چندین نام دیگر عرصه سینمای داستانی توانست از او آثار با ارزشی را به‌جا بگذارد. صدای نصراله مدقالچی را در «پدر خوانده»، مجموعه تلویزیونی «بینوایان» و نیز ده‌ها فیلم به یادماندنی دیگر شنیده‌ایم. 

بهشته فارغی از هنر‌آموزان گویندگی در گفت‌وگویی که با مدقالچی داشته درباره ویژگی‌های یک مجری خوب از این استاد پیشکسوت سوال پرسیده و مدقالچی در پاسخ گفته است: مجری در رادیو فقط صدا دارد ولی در سیما علاوه بر صدا تصویر هم دارد. كار مجری‌گری در رادیو بسیار دشوارتر است چون مجری رادیو درباره موضوعی صحبت می‌كند كه از طریق آن باید به مخاطب مفهومی انتقال پیدا كند. در رادیو گوینده به گونه‌ای باید نقش را بازی كند كه برای مخاطب قابل تجسم باشد ولی در سیما اینگونه نیست. بنابراین گویندگی در رادیو مشكل‌تر از سیماست. 

مدقالچی در خصوص تفاوت میان گویندگی و دوبله معتقد است: كار دوبلوری معمولا با كار گویندگی تفاوت‌های خاصی دارد، به عبارتی كار دوبلوری هنر است و كار گویندگی در رادیو و تلویزیون آن چنان هنر نیست، دوبلورها اغلب در تكاپوی آن هستند كه از عهده اجرای مناسب صدای بازیگران داخلی و خارجی برآیند. آنها سعی می‌كنند به گونه‌ای به جای بازیگران صحبت كنند كه با نقش آنان همخوانی داشته باشد. به همین خاطر برخی از دوبلورهای هنرمند سعی می‌كنند درباره بازیگر مورد نظر و فیلم‌هایش اطلاعاتی كسب كنند تا بهتر بتوانند به‌جای او صحبت كنند. 

وی درخصوص دوبله «بینوایان» می‌گوید: اجرای دوبله برخی از نقش‌ها حسی است و با تمام سلول‌های آدم سروكار دارد. زمانی که نقش «ژان والژان» را اجرا می‌كردم، در قسمت آخر قصه که ژان والژان وصیت می‌كند دو تا از شمعدان‌های كشیش را به كوزت بدهند دچار احساسات شدیدی شده بودم. آقای لطیف‌پور، مدیر دوبلاژ در پایان ضبط صدا دیالوگ‌ها را جمع كردند و رفتند. بعدها که علت این کارشان را پرسیدم به من گفتند: مرد حسابی خجالت نمی‌كشی، ژان والژان با این عزت نفس در نقش خود گریه نمی‌كند! 

این گوینده پیشکسوت با اشاره به ویژگی هنر دوبله می‌گوید: ما هنرمندان پنهان هستیم و باید این را پذیرفت البته با وجود اینکه تنها صدای ما شنیده می‌شود و شاید کسی در وهله اول ما را نشناسد اما مردم آنقدر با محبت هستند که به محض اینکه در تاکسی، مترو و یا هنگام صحبت کردن صدای ما را می‌شنوند مهربانی می‌کنند و یا حتی بایت کرایه یا هزینه‌های دیگر چیزی دریافت نمی‌کنند. 

 نصراله مدقالچی هنوز که هنوز است سوار تاکسی می‌شود و از مترو استفاده می‌کند و در تمام طول مسیر خودش را با مطالعه کردن سرگرم می‌کند.