«سیار خوب است که استعدادهای جوان دعوت به کار شوند، اما به هرحال بسیاری از بازیگران قدیمی را می شناسم که جایشان در تلویزیون خالی است.»
به گزارش
«صبا»، سریال «بی قرار» به تهیه کنندگی مجید اوجی و کارگردانی فلورا سام با بازی محمدرضا شریفی نیا، لاله اسکندری، سارا خوینی ها، آتیلا پسیانی، شقایق فراهانی، کامران تفتی و امیرحسین صدیق یکی از سریالهای پربازیگری است که بالاخره با وقفه ای چند ساله به روی آنتن شبکه دو رفت. این سریال با اینکه چندسال پیش تولید شده بود و با چهار سال تاخیر به روی آنتن رفت اما با این حال دیده شد و مخاطبان از آن استقبال کردند. البته فصل اول این اثر تلویزیونی پس از زمان تولید به روی آنتن رفته بود و فصل دوم آن که به درخواست مسئولان ساخته شده بود پس از بازپخش فصل اول به روی آنتن رفت.
امیرحسین صدیق که اوائل دهه هفتاد با بازی در «قصه های تا به تا» ساخته مرضیه برومند پا به عرصه تلویزیون گذاشته و سپس در آثار متعددی حضور یافته و با کارگردان های مطرحی چون هرمز هدایت، مسعود شاه محمدی، کیانوش عیاری، همایون اسعدیان و اصغر فرهادی همکاری کرده و در چند اثر سینمایی نیز ایفای نقش کرده، درباره روند فعالیت هایش طی این سالها و چگونگی حضورش در سریال «بی قرار» با «صبا» گفت و گو کرد.
شما در اوائل دهه هفتاد پا به عرصه تلویزیون گذاشتید و حال نزدیک به سه دهه است که در عرصه بازیگری فعال هستید. به نظرتان طی این مدت در عرصه سریال سازی چه روندی را طی کرده ایم؟
سوال شما را از منظر شخصی و با توجه به پیشنهاداتی که داشته ام پاسخ می دهم. به نظر من رشد و پیشرفت خاصی نداشته ایم و حتی در خیلی از موارد دچار کمی و کاستی های فراوانی بوده ایم.
طی این سالها در مقاطعی نیز روندی نزولی داشته ایم. شخصا تصورم این است که دهه های شصت و هفتاد دوران طلایی تلویزیون بوده اند.
بله درست است. جالب اینکه آن زمان که ما به تولید حرفه ای سریال می پرداختیم بسیاری از کشورها در این زمینه فعال نبودند و اگر هم تولیدی داشتند برای مصارف داخلی شان بوده و این در حالی است که در همان زمان سریالهای ایرانی مشتری خودشان را در خارج از ایران داشتند؛ چه در شبکه های فارسی زبان و چه در شبکه های تلویزیونی خارجی.
بله همینطور است. آن زمان که ما در عرصه سریال سازی فعال بودیم بسیاری از کشورهای آسیایی فعالیتی در این زمینه نداشتند یا آثار بسیار ضعیفی تولید می کردند.
بله. ترکیه یکی از همین کشورهاست. یادم هست در همان مقاطع یکی ، دو اثر ترکی دیده بودم که از فیلم فارسی های ما به صورت عین به عین کپی شده بودند؛ و جالب اینکه چند وقت پیش در خبری خواندم که حال کشور ترکیه دومین صادر کننده سریال به جهان است.
بله این اتفاق طی شش، هفت سال گذشته رخ داده است. البته ترکها بخشی از سرمایه گردشگری خود را به فیلم سازی و سریال سازی اختصاص داده اند تا به این ترتیب جذب توریست کنند. یعنی زیر ساخت های خود را تغییر داده اند.
و اینکه کمی نگاهشان را بازتر کرده اند. در صورتیکه ما پتانسیل آن را داریم که در این زمینه موفق باشیم زیرا نویسندگان و کارگردانهای بسیار خوبی داریم. خدار را شکر طی بیست و چند سال فعالیتم در عرصه بازیگری، فرصت این را داشته ام با خیلی از کارگردان ها همکاری کنم؛ از جوان ها گرفته تا آدمهای کارکشته و حرفه ای. به هرحال پتانسیلی که لازمه کار است وجود دارد.
برای به کارگیری این پتانسیل چه باید کرد؟
باید به مقوله سینما و تلویزیون نگاهی دوباره داشته باشیم. زیرا این دو مدیوم به جز وجه هنری بیزینس و تجارت محسوب می شوند.
شاید هنوز این مسئله را نپذیرفته ایم تا پس از آن تن به بازنگری دوباره دهیم.
بله و شاید هنوز نگاهمان شخصی است؛ و اینکه همواره ممیزی های وجود دارد که خیلی عام نیستند و آسیب زننده اند. شما به مقوله گردشگری اشاره کردید. ما در این بخش نیز پتانسیل های بسیاری داریم.
لااقل در این بخش اوضاعمان از کشوری مثل ترکیه بهتر است.
در زمینه گردشکری از خیلی کشورها بهتریم. اما نمی دانم چرا اوضاع ما این است.
در حال حاضر کارگردان های کاربلدی چون خانم مرضیه برومند، داوود میرباقری و کیانوش عیاری و بسیاری دیگر با تلویزیون همکاری نمی کنند. این خلا چقدر بر کیفیت آثار تاثیر می گذارد؟ و چه اتفاقی افتاده که چنین هنرمندانی را دیگر در تلویزیون نداریم.
برخی مسائل را همه می دانیم اما نمی خواهیم درباره شان حرف بزنیم. بی شک کارگردان ها و تهیه کنندگان خوبی داریم که طی سالیان طولانی از ابتدای انقلاب با تلویزیون همکاری کرده اند و امتحانشان را پس داده اند و با تولید آثار با کیفیت باعث شده اند از دهه های شصت و هفتاد به عنوان عصر طلایی تلویزیون یاد کنیم. البته در این میان عوامل بخش های دیگر تولید، بخصوص بازیگران نیز در کیفیت اثر موثرند و غیبت آنها بر کیفیت آثار تاثیر می گذارد. بسیار خوب است که استعدادهای جوان دعوت به کار شوند، اما به هرحال بسیاری از بازیگران قدیمی را می شناسم که کار نمی کنند و جایشان در تلویزیون خالی است.
روند موجود، و فراز و نشیب هایی که طی این سالها با آنها مواجه بوده ایم چقدر مبنای انتخاب های شما را تحت تاثیر قرار داده اند.
من کار حرفه ای ام را با خانم مرضیه برومند آغاز کردم و با آثار ایشان شناخته شدم و پس از آنکه نسبت به ایشان و آثارشان به شناخت بیشتری رسیدم، سعی کردم از کارهای ایشان مانند کلاس درس استفاده کنم. همین موضوع باعث شده که استانداردهای من تحت تاثیر نگاه ایشان باشد زیرا قبولشان داشتم و همواره تلاش کرده ام در همان راستا پیش بروم. گاهی نیز گفته ام کاش شغلم بازیگری نبود تا به همه ایده آلهایم جامه عمل بپوشانم. در این میان گاه نیز در آثاری حضور یافته ام که ایده ال من نبوده اند یا در مرحله ساخت از آنچه تصور می کرده ام دور شده اند. اما خب درباره تغییر روند در چگونگی انتخاب هایم، نمی توانم چیزی بگویم و باید کسی از بیرون مرا نقد کند؛ زیرا وقتی در مسیر معینی حرکت می کنیم متوجه تغییرات نمی شویم. البته در بعضی موارد شاید کمی سخت گیرتر شده ام، البته نه سخت گیر از نوع بد. مثلا سعی کرده ام زندگی ام را کوچکتر کنم تا مجبور نباشم برای خرج زندگی دست به هرکاری بزنم.
منظورتان از اینکه می گوید زندگی تان را کوچکتر کرده اید چیست؟
مثلا در روستا زندگی می کنم و زندگی جمع و جور تر و کم هزینه تری دارم و تلاش می کنم خوشحالی ام را جای دیگری پیدا کنم.
در این میان بازیگری چه جایگاهی دارد؟
با شور و اشتیاق بسیاری پا به عرصه بازیگری گذاشتم اما این روند حالی را در من ایجاد کرد که کمی از این عرصه دل زده شدم اما هنوز عاشق بازیگری هستم و هنوز می گویم کاش در کشور خودم فرصتی پیش بیاید تا با بزرگانی که دوستشان دارم همکاری کنم و ایفاگر نقش هایی باشم که دوستشان دارم.
تصورم این است که هنوز در عرصه بازیگری به حقتان نرسیده اید.
خیلی ها چنین نظری دارند اما گاه با خودم فکر می کنم شاید حقم به همین اندازه بوده و انتظارم از خودم زیاد است.
چه شد که در سریال «بی قرار» حضور یافتید؟
سریال «بی قرار» در سال ۱۳۹۳ تولید شده است و اگر در همان مقطع که آماده پخش بود به روی آنتن می رفت مطمئنا اثری به روزتر و نوتر بود. به هرحال زمانی که یک اثر پنج سال بعد به روی آنتن برود اصطلاحأ می گوییم کار بیات شده است و بالاخره کهنگی اثر نمود بیشتری پیدا می کند. اما با همه اینها خداراشکر سریال مخاطبان خودش را پیدا کرد.
درباره ویژگی های نقشتان نیز کمی توضیح دهید.
در سریال «بی قرار» شخصأ از بازی ام راضی نیستم و توقع بیشتری از خودم داشتم.
چرا از بازی خودتان راضی نیستید؟
در فصل اول «بی قرار» آقای علی قربان زاده نقش را بازی می کردند و گویا در زمان تولید فصل دوم، خارج از کشور بودند و در پروژه دیگری حضور داشتند به همین دلیل من به جای ایشان در سریال حضور یافتم؛ اما خب خیلی عجله ای به کار فرا خوانده شدم و همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاد.
آنچه که شما را به حضور در سریال «بی قرار» راغب کرد چه بود؟
به این دلیل که خانم فلورا سام نویسنده و کارگردان اثر بودند و آقای مجید اوجی تهیه کنندگی آنرا به عهده داشتند. آقای اوجی جزو معدود تهیه کنندگان با انصاف و کاربلد سازمان صدا و سیماست که اخیرا فعالیت های کمتری در زمینه تولید دارد. انشالله همیشه برقرار و سلامت باشند.
اغلب اعضای پروژه «بی قرار» نظر شما را درباره ایشان دارند و از اخلاق مدار بودن و خوش حسابی ایشان می گویند.
آقای اوجی یکی از خوبان حال حاضر تلویزیون است که هنوز تن به شرایط موجود نداده است. همانطور که می دانید در حال حاضر شرایط مادی همه چیز را تعیین می کند و اخلاق گرایی حتی در تولیدات تلویزیونی نیز کنار رفته است.
درباره کلیت اثر چه نظری دارید و منظورتان از اینکه گفتید اثر بیات شده، چیست؛ زیرا سریال به مضامینی می پردازد که تاریخ مصرف ندارند؛ مقولاتی چون انسانیت، عشق و خیانت.
ببینید منظور من از بیات شدن اثر همان است که پیش تر گفتم. اگر سریال پنج سال پیش به روی آنتن می رفت حال و هوای تازه تر و نوتری داشت؛ زیرا مخاطبان در آن زمان هنوز سریالهای ترکیه ای را ندیده بودند و حال برخی از آنها می گویند فلان قسمت سریال شبیه بخشی از فلان سریال ترکیه ای است و من در جواب به آنها می گویم یادتان باشد که سریال «بی قرار» حداقل هفت، هشت سال پیش نوشته شده است یعنی زمانی که آثار ترکیه ای مشابه، تولید نشده بودند. بنابراین اگر سریال «بی قرار» پس از تولید به روی آنتن می رفت مخاطبان بیشتری را جذب می کرد.
نحوه همکاریتان با خانم فلورا سام چگونه بود؟
خانم فلورا سام را سالهاست می شناسم. ایشان علاوه بر بازیگری، نویسنده نیز هستند و حداقل دو سریال بازی کرده ام که نویسنده آنها خانم سام بوده است. ایشان و همسرشان آقای اوجی را از قبل می شناختم و رابطه ام با آنها دوستانه و صمیمی بود. ایشان برخلاف برخی از کارگردان های جوان از بازیگرانشان به خوبی استفاده کردند و در ارائه نقش دست آنها را تا جای ممکن باز می گذاشتند. خانم سام با اینکه نویسنده فیلمنامه نیز بودند؛ اما نسبت به متن تعصبی نداشتند و بازیگران را در بیان و ارائه دیالوگ آزاد می گذاشتند. در زمینه کارگردانی نیز دکوپاژ ساده و روانی داشتند. پس از ساخت سریال «بی قرار» امیدوار بودم که ایشان آثار بیشتری بسازند که گویا این فرصت هنوز دست نداده است.
در حال حاضر به چه کارهایی مشغول هستید؟
برای حضور در دو سریال و یک فیلم سینمایی مشغول گپ و گفت هستم، اما از آنجایی که قراردادی نوشته نشده است اجازه ندارم درباره آنها صحبت کنم. این را هم بگویم که پس از عدم حضور ناخواسته ام در برنامه «کتاب باز» با خودم گفتم می توانم از انرژی خودم به صورت رایگان برای ترویج کتاب خوانی استفاده کنم، به همین دلیل این روزها ترجیح می دهم کتاب باز باشم و کتاب خوانی و مطالعه را ترویج کنم.
وحید خانه ساز
Loading...
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است