محمدعلی بهمنی(زاده ۲۷فروردین ۱۳۲۱ در اندیمشک)، شاعر و غزل‌سرای
ایرانی است.

او درباره تولّد خود این طور می‌گوید: «دو ماه به زمان تولّدم
باقی ‌مانده بود، که برادرم در دزفول بیمار می‌شود. خانواده هم از این فرصت استفاده
می‌کنند تا به عیادتش بروند. به این ترتیب در قطار به‌دنیا آمدم و در شناسنامه‌ام متولّد
اندیمشک درج شد. البتّه بیشتر از ۱۰روز تا یک‌ماه را در آن‌جا سپری نکردیم و در اصل
تهرانی هستیم. پدرم برای ده ونک و مادرم برای اوین است. اما به‌دلیل شغل پدرم که
در راه‌آهن بود، از سال۵۳ به بندرعباس نقل مکان کردیم و در آن‌جا ساکن شدیم.»

او پس از پیروزی انقلاب، به تهران آمد و مجدداً در سال۶۳ به
بندرعباس عزیمت کرد و در حال حاضر نیز، ساکن همان جاست. بهمنی مسئول چاپخانه دنیای
چاپ بندرعباس و مدیر انتشارات چی‌چی‌کا(در گویش بندرعباسی به معنی قصّه) در بندرعباس
است.

نخستین شعر این شاعر بزرگ در سال۱۳۳۰ یعنی زمانی که تنها ۹ سال
داشت، در مجله «روشنفکر» به چاپ رسید و از همان زمان تاکنون اشعارش به‌طور پراکنده
در بسیاری از نشریات کشور و مجموعه شعرهای مختلف و جُنگ‌ها، انتشار پیدا می‌کند.

این هنرمند از سال۱۳۴۵ همکاری خود را با رادیو آغاز کرد و برنامه
صفحه شعر را با همکاری شبکه استانی خلیج‌فارس ارائه داده‌ است. او در سال۱۳۷۴ همکاری
خود را با هفته‌نامه «ندای هرمزگان» آغاز کرد و صفحه‌ای تحت عنوان «تنفس در هوای شعر»
را هر هفته در پیشگاه مشتاقان خود قرار داد.

عشق ازجمله مضمون غزل‌های اوست و بسیاری بر این عقیده‌اند که
غزل‌های او وام‌دار سبک و سیاق نیمایوشیج است.

بهروز ثروتیان کتابی تحت عنوان «لذت بهت‌زدگی در شعر محمدعلی بهمنی» نوشته‌
است و در آن به تجزیه و تحلیل شعر محمدعلی بهمنی می‌پردازد.. این کتاب در سال۸۹ توسط انتشارات شانی چاپ و منتشر شده ‌است.

در سال‌های اخیر حضور محمدعلی بهمنی در شعر امروز با حواشی همراه بوده
است که از آن جمله می‌توان به دفاع سرسختانه او از غزل پست‌مدرن با جمله
معروفش که «اگر حافظ هم امروز بود غزل پست‌مدرن می‌گفت» اشاره کرد.

محمّدعلی بهمنی در سال۷۸ موفّق به دریافت تندیس خورشید مهر به‌عنوان
برترین غزل‌سرای ایران شد. همچنین در سال۸۳ با همّت اداره کلّ فرهنگ و ارشاد اسلامی
استان هرمزگان، هم‌زمان با برگزاری ششمین کنگره سراسری شعر و داستان جوان در بندرعباس
نکوداشت محمدعلی بهمنی برگزار شد و همین طور در کنگره سراسری شعر دفاع مقدس نیز از
او تقدیر شده‌ است.

«باغ لال»(۱۳۵۰)، «در بیوزنی»(۱۳۵۱)، «عامیانه‌ها»(۱۳۵۵)، «گیسو،
کلاه، کفتر»(۱۳۵۶)، «گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود»(۱۳۶۹)، غزل (۱۳۷۷)، «شاعر شنیدنی
است»(۱۳۷۷)، «عشق است»(۱۳۷۸)، «نیستان»(۱۳۷۹)، «کاسه آب دیوژن»، «امانم بده»(۱۳۸۰)،
«این خانه واژه‌های نسوزی دارد»(۱۳۸۲)، «من زنده‌ام هنوز و غزل فکر می‌کنم»(۱۳۸۸)
و «غزل زندگی کنیم»(گزیده غزل)(۱۳۹۲)، ازجمله آثار این شاعر بزرگ است.