حمید گُلی یکی از عموهای فیتیله ای است که آخرین برنامه تلویزیونی ای که حضور داشته، «بهترین شو» نام دارد. مسابقه استعدادیابی ویژه کودکان و نوجوانان که با حضور او، محمد مسلمی و علی فروتن از شبکه دو سیما پخش شد. توجه و کشف استعدادهای ویژه کودک و نوجوان از جمله اهدافی بود که برای این برنامه ذکر شده. در مرحله اول این مسابقه حدود ۱۲۰ نفر انتخاب شدند و رقابت میان این افراد که واجد استعدادهای متنوع  هنری، ورزشی، علمی و … هستند، صورت گرفت.
گُلی این روزها نمایش «چتر سفید» را تا ۲۶ دی ماه در تالار هنر روی صحنه دارد.
با این مجری محبوب بچه ها درباره وضعیت این روزهای تلویزیون گفت و گویی داشته ایم که می خوانید:
گُلی درباره فعالیت اخیرش در تلویزیون به صبا، گفت: قرار است قسمت دوم «بهترین شو» را کار کنیم. هنوز زمانش مشخص نشده است. علیرضا آقایی تهیه کننده برنامه می خواهد دیگرانی را نیز دعوت به این برنامه کند.
او درباره برنامه های کودک و نوجوانی که در حال پخش است و معیار ارزیابی سازمان صدا و سیما برای پخش این برنامه ها توضیح داد: ارزیابی کردن فعالیت هایی که عزیزان و دوستان هنرمندم در شبکه های مختلف سیما انجام می دهند دور از انصاف است. این روزها سازمان صدا و سیما همه کارها را با اسپانسر می خواهد. آوردن اسپانسر را هم به عهده افرادی گذاشته که می خواهند فعال باشند و تولید کنند. نمی گویم حضور اسپانسر ناخوشایند و نامطلوب است. به هرحال کسی که به عنوان اسپانسر و سرمایه گذار می آید نظراتی دارد که گاهی با خط تولید برای جریان کار تلویزیونی مخصوص کودکان یا همخوانی ندارد یا انطباق پیدا نمی کند. این روند دوستان تولیدگر ما را به سمتی می برد که علاقه مند نیستند. این باری است که در زمان حاضر روی دوش تولیدکننده های کودک و نوجوان آمده است.
وی در ادامه افزود: به نظرم سازمان برای این جریان باید یک برنامه ریزی انجام دهد و این بار را بردارد، چون کیفیت کار زیر سئوال می رود. خیلی از دوستانی که زمانی فعال بودند، غیرفعال شدند و امکان کار کردن برای شان نیست. این به نظرم مخاطره آمیز است. از یک سمت دائم می گوییم به فکر نسل خودمان باشیم و مراقبت کنیم که تولیدات خارج از کشور روی بچه ها اثر منفی نگذارد و از سمت دیگر جای خالی ایجاد می کنیم، بعد توقع داریم بچه های ما مورد هجوم تولیدات خارج از ایران نباشند. ما یا تولیدی نداریم یا تولیدات مان کم است و این اثر نامطلوب و منفی می گذارد. این فضایی است که در حال حاضر هست و تمهیداتش هم دست دوستان تولیدگر نیست، دست مدیران و مسوولانی است که در رده های بالا هستند که می توانند تصمیم مناسب تری برای تولید کار کودک در سیمای جمهوری اسلامی بگیرند.
این مجری کودک و نوجوان درباره اضافه شدن شبکه های «پویا» و «امید» و روند برنامه های کودک در این دو شبکه خاطرنشان کرد: اضافه کردن شبکه ها شاید کار خوبی باشد، ولی بحث سر این است که جامعه مخاطبان چقدر با این شبکه ها در ارتباط است؟ فرضا ما به جای دو شبکه، ۱۰ شبکه کودک یا تولیدات مختلف در شبکه های مختلف داشته باشیم، آیا به همان اندازه مخاطب هم داریم؟ بچه های ما چقدر با این شبکه ها ارتباط گرفته و این برنامه ها را می بینند؟ آیا دیدن این برنامه ها از سر ناچاری است و مجبورند؟ یا آن قدر تولیدات شبکه ها خوب است که بچه ها دست به انتخاب می زنند؟ انتخاب کردن امر مهمی است که از سر میل می آید، نه از سر ناچاری. به نظرم این جامعه آماری را باید از بیرون رصد کرد تا ببینیم چقدر مخاطب با شبکه ها در ارتباط و در حال رفت و آمد است و یکسویه نیست؟اینکه مخاطب از شبکه های پویا یا شبکه هایی که مربوط به خودش است چه انتظاراتی دارد و این انتظارات تا چه حدود برآورده می شود؟