صنعت انیمیشن با
وجود موفقیت خود در سراسر جهان در ایران چندان جایگاهی ندارد. با وجود اکران‌‌های جهانی
و موفق انیمیشن‌هایی که توسط استودیوهای بزرگ و کوچک تولید می‌شود و سهم قابل توجه
انیمیشن در بازار صنعت سینما، متاسفانه این بخش مهم سینما در ایران مورد غفلت واقع
شده و به آن توجهی نمی‌شود. اکران انگشت‌شمار فیلم‌های انیمیشن در سال‌های اخیر شاهدی
بر این مدعاست و با وجود ظرفیت‌های بالایی که در این زمینه در کشور ما وجود دارد، سینمای
ایران از بازار انیمیشن محروم است.

بهرام عظیمی درباره
عدم ساخت انیمیشن در کشورمان گفت: اگر یک انیمیشن خوب بسازید پخش‌کننده‌‌ها حمایت
می‌کنند و در زمان خوب اکران می‌شود. مشکل اساسی‌تر از اکران است، اصلا چند انیمیشن
در این کشور ساخته می‌شود که ما توقع داشته باشیم در این تابستان اکران شود. انیمیشن
یک کار زمان‌بر است و متخصص لازم دارد در کشور ما متخصص در این عرصه کم است و مدیران
و ارگان‌‌های دولتی هم کم پیش می‌آید که به یک گروه انیمیشنی اعتماد کند و پول بدهند
و صبر کنند که مثلا سه سال بعد این کار دربیاید. مدیریتی که شش ماه دیگر قرار است عوض
شود نمی‌آید روی کارهای انیمیشن سرمایه‌گذاری کند مگر این‌که مدیر خیلی آینده‌نگر باشد.

او ادامه داد:
انیمیشن بسیار زمان‌بر است و با فیلم‌هایی که در ژانرهای مختلف در کشور ساخته می‌شود
قابل مقایسه نیست. فیلم‌های مختلف درنهایت شش‌ماهه جمع می‌شوند ولی یک انیمیشن درست
و حسابی حداقل دو-سه سال زمان می‌برد تا برای پرده آماده شود.

او با اشاره به
عدم اعتماد مسئولان به انیمیشن‌سازان گفت: خیلی از ما نتوانستیم اعتماد تهیه‌کنندگان
را جلب کنیم، این که ما برای تلویزیون انیمیشن می‌سازیم و چند جایزه بین‌المللی داریم
دلیل نمی‌شود که بتوانیم فیلم سینمایی بسازیم. فیلم سینمایی تشکیلات و فن‌‌آوری و سازوکارهای
خاص خودش را دارد و دانشی فراتر از ساخت چند انیمیشن تلویزیونی لازم دارد که اغلب ما
این دانش را نداریم.

او در ادامه با
اشاره به ساخته شدن انیمیشن‌‌هایی که در سکوت خبری ساخته شدند، گفت: در کشور ما گاهی
دیده می‌شود که فیلم‌هایی در قالب انیمیشن ساخته می‌شود ولی اکران نمی‌شوند زیرا کیفیت
لازم برای اکران شدن را ندارند. عدم کیفیت و عدم تحویل کار خوب باعث می‌شود این فیلم‌ها
اکران نشوند، یعنی جایی که به ما اعتماد شده است و بودجه در اختیارمان قرار گرفته،
نتوانستیم کار درخوری انجام بدهیم که استحقاق اکران عمومی باشد.

عظیمی همچنین درباره
دلیل سخت بودن جلب حامی مالی برای تولید انیمیشن بلند گفت: همین الان در ایران می‌توان
با صدمیلیون تومان فیلم سینمایی ساخت که کیفیت قابل‌قبولی داشته باشد و حتی شاید ستاره
هم در فیلمتان باشد اما همین الان افرادی را می‌شناسم که انیمیشن ۱۰‌دقیقه‌ای را با
هزینه‌ای حدود سیصدمیلیون تومان تولید می‌کنند. اصلا نباید فیلم زنده را با انیمیشن
مقایسه کرد. در کشور ما یک فیلم ضعیف فقط به‌خاطر بازیگر چهره چندین میلیارد تومان
فروش می‌کند آن هم با هزینه بسیار پایین اما ساخت انیمیشن سینمایی در سال جاری زیر
چهار یا پنج‌میلیارد تومان هزینه ندارد که آن هم ممکن است خروجی خوبی نداشته باشد چون
کار ما دقیق نیست و ما هنوز به تکنولوژی و
فن‌‌آوری ساخت انیمیشن درجه‌یک نرسیده‌ایم. گاهی شرکت‌هایی مثل شرکت تولیدکننده
«شاهزاده روم» و «فیلشاه» به نمونه‌‌های عالی نزدیک شده‌اند یا مثلا فیلم «رهایی از
بهشت» کیفیت خیلی خوبی دارد و در حال حاضر هم در سطح جهان در حال جمع کردن جوایز است.
از این فیلم‌ها استقبال بین‌المللی می‌شود.

عظیمی تصریح کرد:
اگر ما در ایران در طول سال شش یا هفت انیمشن باکیفیت خارجی می‌بینیم، تعداد کل انیمیشن‌های
اکران‌شده در طول سال حدود چهل تاست و ما فقط فیلم‌های باکیفیت را می‌بینیم. دلیلش
هم این است که صنعت تولید انیمیشن در غرب در حال کار است و بیکار نمی‌ماند. این صنعت
صاحب یک چرخه مالی کامل است که مخاطب هم دارد ولی در کشور ما این مسائل تازه در مرحله
پیش‌ساخت است و باید در انتظار این وضعیت باشیم. نباید الان توقع داشت در طول سال یکی-دو
فیلم انیمیشن باشد گرچه با وجود دفاتر خصوصی
و تولیدات ارگان‌های مختلف، تولید حداقل یک انیمیشن خوب در طول سال انجام می‌شود اما
سوال این‌جاست که چرا همین یک انیمیشن هم پخش نمی‌شود؟

وی تصریح کرد:
دلیل اصلی این مسئله عدم کیفیت است یا فضای فیلم به گونه‌ای است که نمی‌تواند با مخاطب
عام ارتباط برقرار کند. گاهی موضوعات به اندازه‌ای سنگین است که خود سازندگان کار هم
حس می‌کنند به درد سینما نمی‌خورد و به همین دلیل فیلم‌ها اکران نمی‌شوند ولی می‌دانم
انیمیشن‌سازان جوان حداکثر تلاش خود را می‌کنند تا بتوانند به مرحله اکران برسند.

عظیمی درباره
این‌که سرانجام انیمیشن در ایران چه سرنوشت یا جایگاهی پیدا خواهد کرد گفت: باید نگاه
واقع‌بینانه داشته باشیم. من به‌عنوان تولیدکننده انیمیشن می‌دانم هرگز کشورم به جایگاهی
نخواهد رسید که فرزندم به جای دیدن انیمیشن خارجی فقط انیمیشن ایرانی ببیند. بهترین
حالت از نظرم این است که سالی یک یا دو انیمیشن سینمایی داشته باشیم که فرزندان ایران
در کنار انیمیشن‌های خارجی بتوانند فیلم‌های ایرانی هم ببینند. بعضی صنایع هستند که
انحصارش در دست ما نیست. مثلا می‌توانیم روی فرش ایرانی مانور دهیم و انحصارش در دست
ماست ولی ساخت انیمیشن‌های بزرگ روش‌هایی دارد که آن را نمی‌دانیم، پس کاری شبیه خارجی‌ها
می‌کنیم و باید بتوانیم در حد ملی کار کنیم.

سعیده خدابخش